Op school hebben ze het erover gehad: bootvluchtelingen die bijna iedere dag vanuit Afrika aankomen in hun stad Catania, op het Italiaanse eiland Sicilië. Tijdens de Engelse les mochten ze een tekening maken met een boodschap voor de vluchtelingen die aan de andere kant van de Middellandse Zee op een kans wachten om de oversteek naar Europa te maken. Die wachtenden komen uit oorlogsgebieden als Syrië en Mali, maar ook uit arme West-Afrikaanse landen, zoals Gambia en Senegal.

Vriendschap

De kinderen in de klas vragen Letizia het hemd van het lijf. Zij weet namelijk alles van bootvluchtelingen. Haar ouders helpen in de opvangcentra die er voor vluchtelingen op het eiland zijn. En ze komen vaak bij haar thuis. Om wat te eten, maar vooral omdat ze gezelschap zoeken. “Deze mensen zijn helemaal alleen naar Europa gekomen. Ze hebben hun familie achtergelaten. Ze zijn eenzaam en ze hebben veel ellende meegemaakt. Het belangrijkste wat zij nodig hebben is dus vriendschap. En die kan ik geven,” zegt Letizia luchtig.

Advies

Letizia is enig kind, maar eenzaam is ze nooit. Er is altijd wel een vluchteling bij haar thuis. Heel gezellig vindt ze dat. Ze leert van alles over de wereld, maakt grappen met ze en vraagt hen om advies voor dingen in haar eigen leven. “Welke kleur zal ik mijn muur verven?” vraagt Letizia aan Mohammed (22) die naast haar op bed zit. “Ik zou een mooie boot schilderen met een regenboog.”
Letizia vind het een goed idee. “En de achtergrond zou ik roze doen. Of paars.” Het zijn Mohammeds lievelingskleuren.

Mohammed verliet zijn familie in Mali toen hij het leger in moest. Maar andere soldaten vonden hem niet mannelijk genoeg. Ze begonnen hem te pesten. Een man in Mali moet stoer zijn, anders lig je eruit. Het pesten werd zo erg dat Mohammed uit het leger vertrok. Omdat dat verboden is, liep hij gevaar. Na een dagenlange tocht door de woestijn kwam hij in Libië. Mohammed had gehoord dat bootjes je naar Europa kunnen  brengen. “Ik hoopte dat ze me daar zouden accepteren zoals ik ben.” Dat het een gevaarlijke reis zou worden, wist hij toen nog niet.

Bootvluchteling

De boot was erg krakkemikkig en veel te vol.  De zee was woest. Mensen vielen overboord en konden niet zwemmen. Mohammed zal nooit vergeten dat hij mensen zag verdrinken. Gelukkig werden hij en de meeste andere bootvluchtelingen gered door de Italiaanse reddingsbrigade. Nu wil hij nooit meer de zee op. Mohammed is doodsbang voor het water geworden. Daarom geeft Letizia hem nu zwemles.  Ze neemt Mohammed  soms mee naar de mooie blauwe zee, die zoveel toeristen naar het eiland lokt. Letizia leidt Mohammed dan het water in en spreekt hem bemoedigend toe: “Je moet niet bang meer zijn voor water. Hier ben je veilig. Ontspan maar. Blijf ademen. Je verdrinkt niet, ik ben bij je. Mohammed, zwemmen is het leukste wat er is!”

Door: Els van Driel