In Bangladesh splitsen brede rivieren zich af in tientallen kleine rivieren en stroompjes die uitkomen in zee. Het land in Azië is eigenlijk één grote delta van rivieren. Nederland bestaat ook voor een groot deel uit delta’s. De Zeeuwse delta in de provincie Zeeland bijvoorbeeld. Als in Bangladesh de moessonregens vallen, zwellen de rivieren op. Het water stijgt en stroomt vaak over de dijken. Soms breken de dijken zelfs door de kracht van het snel stromende water. Hele dorpen en velden met rijst en groente lopen onder. Deze overstromingen hebben één voordeel: de rivieren leggen een laagje vruchtbare aarde over het land. Die aarde voerden ze mee vanuit de bergen. Als het water is gezakt, blijft de vruchtbare aarde liggen. In deze grond kunnen gewassen goed groeien.

Verzilting

Tropische wervelstormen (cyclonen) die boven zee ontstaan, veroorzaken in Bangladesh veel schade. In 2007 en 2009 steeg het zeewater tot zó hoog dat enorme gebieden overstroomden. De meeste bewoners waren op tijd gewaarschuwd, zij konden nog vluchten. Honderden achterblijvers verdronken. Huizen en bomen werden door deze superstormen weggeblazen. Toen het water gezakt was, bleef zeezout achter in de bodem. De grond is nu op veel plaatsen te zout om rijst te verbouwen. ‘Verzilting’ heet dat. 

Landbouw

Er is nog een reden waarom langs de kust de verzilting toeneemt. Bangladesh, dat dichter bevolkt is dan Nederland, heeft steeds meer voedsel nodig. Om rijst, graan en groente te verbouwen, is water nodig, het hele jaar door. De boeren in het noorden pompen dat in steeds grotere hoeveelheden uit de rivieren. Als die rivieren de kust bereiken in het zuiden, bevatten ze daardoor in de droge tijd veel minder (zoet)water dan vroeger. In de enorm brede riviermonden bij zee, vermengt het zeewater zich dus met veel minder zoetwater. De gevolgen: het zeewater rukt via de brede rivieren op naar het noorden en het grondwater langs de oevers wordt zout.