Er stopt een wit busje aan de rand van Langa, een wijk vol vervallen oude atgebouwen, krottenwoningen en smalle straatjes. Zo’n tien toeristen uit India, China, Duitsland en Engeland stappen uit. Zij willen niet alleen naar de prachtige stranden, bergen en parken van Kaapstad, maar zijn ook geïnteresseerd in een andere kant van de Zuid-Afrikaanse stad. Daarom gaan ze op excursie naar de sloppenwijk waar Sisipho woont.

Apartheid

Deze wijk is ontstaan door de vroegere witte regering die de zwarte bevolking discrimineerde en bepaalde dat de zwarte Zuid-Afrikanen in de buitenwijken moesten wonen. Nu is de tijd van apartheid voorbij, maar de meeste bewoners in deze wijk hebben geen geld om te verhuizen naar het mooiere centrum van Kaapstad. Een paar keer per week komen er toeristen. Sisipho: “Dat vind ik leuk, vooral als ik aan de beurt ben om voor ze te dansen!” Al vier jaar lang oefent ze elke maandag en donderdag bij dansgroep Happy Feet, samen met zo’n honderd andere kinderen uit de buurt. Vandaag mag zij in een klein groepje optreden voor de gasten. Waar de bezoekers precies vandaan komen, weet Sisipho niet. “Ik stel niet veel vragen aan de toeristen, maar we dansen soms samen. Vaak kunnen ze niet zo goed dansen als wij. Regelmatig geven toeristen ons dingen, zoals pennen, potloden en kleren.” Sommige toeristen geven ook geld. Deze donaties worden gebruikt om de kinderen in de buurt twee keer per week een gezonde en lekkere warme maaltijd te geven.

De toeristengids is Siviwe (36), ook een bewoner van de wijk. Hij richtte Happy Feet op omdat er niks te doen is voor kinderen in de sloppenwijk. Er zijn bijvoorbeeld geen speeltuinen of parken. Hij vindt dat kinderen wat te doen moeten hebben na school- tijd. “Anders hangen ze op straat rond en komen ze in de problemen. Ik wil dat deze kinderen trots kunnen zijn op waar ze vandaan komen. Het geeft hen zelfvertrouwen door op te treden en ze zien dat er mensen van buiten zijn die in hen zijn geïnteresseerd.” Soms loopt Sisipho na het optreden een rondje met de toeristen door de buurt, maar ze laat nooit haar huis zien. Sisipho woont op de tweede verdieping van een oude flat. Overal
liggen bergen afval en het stinkt er naar urine. “Ik wil dit niet aan iedereen laten zien, het is hier niet mooi.” Ook al schaamt ze zich een beetje voor haar huis, toch vindt ze dat er ook Zuid- Afrikaanse landgenoten op bezoek moeten komen in Langa. Nu komen er bijna alleen toeristen uit het buitenland. “Het is goed als ze kunnen zien hoe we leven en dat het niet gemakkelijk is om hier op te groeien. Mijn wijk is niet veilig. Er is veel criminaliteit en het is hier altijd druk. Er is altijd lawaai. Het liefst zou ik op een plek wonen waar het rustiger is. In een huis met een mooi zwembad.”

Zelf voelde ze zich één keer toerist, toen ze naar het centrum van Kaapstad ging om op te treden in een oud kasteel. “Ik zou zelf graag op reis gaan naar Japan, Zweden of Amerika. Ik weet niet veel over Japan en Zweden, maar ik ben nieuwsgierig. Amerika ken ik omdat er veel popsterren vandaan komen, zoals Chris Brown en Nicki Minaj.” En ze zou graag meer van haar eigen stad willen zien en een keer naar de Tafelberg gaan.

TOERISME NAAR DE SLOPPENWIJK
Overal ter wereld zijn sloppenwijken, van Brazilië tot Kenia en Egypte. Hier wonen mensen in zelfgebouwde of slecht onderhouden huizen, vaak onder moeilijke omstandigheden. Er worden toeristentripjes georganiseerd naar sommige sloppenwijken om te laten zien hoe het leven hier is. Sommige mensen noemen dat leedvermaak: mensen in armoede moeten geen toeristische attractie zijn. Anderen vinden het juist goed omdat er zo geld verdiend wordt aan toerisme dat (vaak) aan de sloppenwijkbewoners wordt gegeven. En ze denken dat toeristen na zo’n bezoek minder vooroordelen over sloppenwijkbewoners hebben. Want lang niet iedereen in een sloppenwijk is crimineel of zielig en het is er echt niet alleen maar gevaarlijk en vies.