“In mijn moedertaal, het Kayaw. Maar ook in het Birmees, want daar woonde ik tot vijf jaar geleden in een dorp zonder elektriciteit en stromend water. Hier hebben we dat wel allemaal. Ik spreek vloeiend Thai en de toeristen in mijn dorp leerden me hoe ik kan groeten in het Engels, Duits, Spaans, Frans en Japans.”

“Ik denk omdat ze onze sieraden bijzonder vinden. Ze zijn geïnteresseerd in onze cultuur en kopen mijn zelfgeweven sjaals. Ik ga niet naar school, maar verdien zo geld voor het onderwijs van mijn broertjes. Nu is het laagseizoen en komen er maar zo’n vijftig toeristen per dag."

Hoe gedragen ze zich?

“Sommigen zijn aardig en proberen met me te praten. Anderen niet. Die kijken alleen maar. Ik vond het eerst niet leuk dat ze me fotografeerden, omdat ik heel verlegen was. Nu is het heel gewoon.”