Manisha woont in het dorpje Khajuri. Daar kent iedereen wel iemand die als bouwvakker naar Qatar is gegaan. In het dorp is te weinig werk voor iedereen en daarom vertrekken veel mannen naar het buitenland. "Daar kun je meer verdienen", weet Manisha. Maar de omstandigheden waaronder de bouwvakkers in Qatar moeten werken, zijn erg zwaar. Ze maken lange dagen, in de bloedhitte en ook op hun veiligheid wordt slecht gelet waardoor er veel ongelukken gebeuren. De vader van Manisha kreeg op een dag koorts en buikpijn. Zijn collega’s brachten hem naar het ziekenhuis, maar hij stierf onderweg.  

Alleen  

Nu hij er niet meer is, is het voor Manisha en haar familie moeilijk om rond te komen. Ze leven van de opbrengst van hun kleine winkeltje. ‘Soms help ik, als mijn broer er niet is. Hij is vijftien en gaat straks ook naar het buitenland om geld te verdienen. Ik blijf thuis om mijn moeder te helpen. Zij is nu helemaal alleen..." Manisha kijkt naar de foto van haar vader die aan de muur hangt. "Ik vond alles leuk aan hem", zegt ze. "Toen mijn vader in Qatar was, belde hij ons elke avond. Als hij niet in de avond belde, belde hij ’s nachts. Ik mis hem heel erg." 

Tekst: Edmée van Rijn