Arabische Lente
Twaalf jaar geleden was het Tahrirplein in Caïro, de hoofdstad van Egypte, wereldnieuws. Vanaf 25 januari verzamelden zich hier dagelijks duizenden demonstranten. Extra bijzonder was dat vooral de jongeren elkaar via social media opriepen de straat op te gaan. Ze protesteerden tegen de regering en het beleid van de toenmalige president Mubarak die al dertig jaar aan de macht was. Deze protesten waren niet de enige in deze regio. Een paar weken daarvoor was de Jasmijnrevolutie in Tunesië begonnen. En ook in andere Arabische landen kwamen mensen in opstand. Al deze uitingen van woede, frustratie en verzet tegen machthebbers, worden de Arabische Lente genoemd.
Weg met Mubarak
De meeste demonstranten in Egypte waren kwaad over de gewelddadige manier waarop de regering met de burgers omging. Maar ook over de hoge werkloosheid, de armoede en het tekort aan voedsel en woningen. Ook vonden ze dat er meer vrijheid van meningsuiting moest komen en dat er een einde moest komen aan de corruptie. Dat betekent bijvoorbeeld dat mensen in hun werk anderen voortrekken in ruil voor geld of cadeaus. De demonstranten hadden als eis dat de president zou aftreden en dat de politieke gevangenen moesten worden vrijgelaten. Die zaten vast omdat ze zich verzetten tegen de regering of een kritische mening hadden.
Nieuwe president
De politie greep hardhandig in en tijdens de demonstraties vielen er honderden doden en gewonden. Toch lieten de demonstranten zich niet tegenhouden en na bijna een maand stapte de president op. Er kwamen verkiezingen en politicus Morsi van de Moslimbroederschap werd president. Mubarak kreeg een levenslange gevangenisstraf. Toch was het volk niet tevreden met Morsi. In 2013 waren er nieuwe protesten en deze keer gingen in het hele land miljoenen mensen de straat op. Veel meer dan tijdens de eerste protesten in 2011. Er kwam een staatsgreep: militairen pakten de president op en hij werd ter dood veroordeeld. De Moslimbroederschap werd verboden. Generaal Sisi werd de zesde president van Egypte.
Mensenrechten
Ondanks alle veranderingen en wisselingen van presidenten, gaat het met de mensenrechten in het land niet goed. Kort geleden hief de laatste onafhankelijke mensenrechtenorganisatie in het land zich op omdat ze zich zorgen maakten om de veiligheid van hun medewerkers. Zij deden onderzoek naar onder andere de persvrijheid in het land en de situatie van gevangenen. De machthebbers waren hier niet blij mee en er werd geweld tegen de organisatie gebruikt. Vanuit andere landen drukken politici de regering op het hart om beter met haar burgers om te gaan, maar dat heeft tot nu toe nog niet zoveel e ect. De gewone Egyptenaren worden ook in de gaten gehouden door de politie en geheime dienst. Om politieke tegenstanders op te sporen, houden ze bijvoorbeeld bij welke websites iemand bezoekt, wie z’n vrienden zijn, wie er allemaal in welk huis wonen en waar ze naartoe op vakantie gaan.
Teleurstelling
Met de economie gaat het slechter dan ooit, alles is heel duur en er zijn nog steeds te weinig banen voor iedereen. Veel mensen zijn daarom teleurgesteld. Ze hadden meer verwacht van alle protesten en demonstraties. Het land heeft verder ook te maken met een veranderend klimaat waardoor het steeds moeilijker wordt om voedsel te verbouwen.Door de stijgende zeespiegel stroomt er vanuit de zee in het noorden van het land steeds meer zout water terug de Nijl in. Dit zout blijft door de verdamping achter in de grond. Niet handig, want er zijn maar weinig gewassen die goed groeien in een zoute bodem. Ook zijn er steeds vaker hittegolven. Er zijn steeds krachtiger pompen nodig om zoet water voor irrigatie naar boven te halen. Ook moeten boeren andere zaden gebruiken om gewassen te verbouwen die tegen de hogere temperaturen kunnen.
Trots
Toch is er ook nog een heleboel in Egypte om trots op te zijn. Zo worden er de laatste paar jaar meer bijzondere vondsten dan ooit gedaan: sarcofagen worden opgegraven, er duiken mummies met een gouden tong op en er werd een verloren stad gevonden. Toeval of niet: het komt in elk geval goed uit. Want het land wil trots uitstralen naar het buitenland zodat het beeld wat positiever wordt én er meer toeristen komen. En dus ook laten zien waar Egypte beroemd om is. Er is zelfs een imposant nieuw museum gebouwd in Caïro dat dit jaar zijn deuren opent.
Plaats als eerste een reactie