Bijna honderd jaar geleden sloten Egypte en Groot-Brittannië een verdrag waarin bepaald werd dat Egypte de baas was over de Nijl. Groot- Brittannië was in die tijd nog de baas in de Afrikaanse landen Uganda, Tanzania, Kenia en Sudan. In het verdrag stond ook dat andere landen waar de Nijl doorheen stroomt niets mochten doen dat het waterpeil van de Nijl in Egypte zou beïnvloeden. Handig voor Egypte, maar niet voor bijvoorbeeld Ethiopië. Daarom trekt dit land zich steeds minder aan van die oude afspraken. En er is dus een grote ruzie over het water.

Waterruzie

In Ethiopië, ten zuiden van Egypte, wordt al ruim tien jaar hard gebouwd aan een enorme stuwdam die aan een groot deel van dat land elektriciteit moet gaan leveren. Voor zo’n stuwdam moet een gigantisch kunstmatig meer gevuld worden met heel veel water. Dat water stroomt dan met kracht door grote buizen de dam in waardoor turbines in beweging worden gezet. Daarmee wordt elektriciteit opgewekt. Maar de enorme hoeveelheid water die in het meer moet komen, moet uit de Nijl komen. En daar zijn buurlanden Egypte en Sudan boos over. Het gaat namelijk om miljarden en miljarden liters water. Als dat water uit de Nijl verdwijnt, zal het waterpeil op andere plekken lager komen. Boeren langs de Nijl kunnen daardoor problemen krijgen omdat ze minder water hebben voor hun landbouwgronden. Ethiopië liet vorig jaar de eerste vijf miljard kuub water al in het meer lopen. Maar de komende jaren moet daar nog drie keer zoveel bij. Het is de landen nog niet gelukt om afspraken met elkaar te maken over het gebruik van het Nijlwater. Landenorganisaties als de Verenigde Naties en de Afrikaanse Unie proberen te bemiddelen, maar voorlopig is de ruzie nog niet opgelost.

Een belangrijk water in Egypte is het Suezkanaal. Vroeger moesten schepen uit Azië helemaal om Afrika heen varen om in bijvoorbeeld Rotterdam te komen. Maar sinds het Suezkanaal in 1889 door 1,5 miljoen Egyptische boeren werd gegraven is dat niet meer nodig, Over het Suezkanaal is al een hoop geruzied. In 1967 ontstond er zelfs een oorlog tussen Israël en Egypte over wie er de baas over is. Het kanaal werd toen ruim acht jaar gesloten. Het Suezkanaal is 193 kilometer lang. Ieder jaar varen er ongeveer 17.000 schepen door. Die schepen moeten allemaal tol betalen en dat levert Egypte bijna 7 miljard euro per jaar op. Twee jaar geleden kwam een groot containerschip klem te zitten in het kanaal. Om dat in de toekomst te voorkomen, wordt een groot deel 40 meter breder zodat schepen elkaar makkelijker kunnen passeren. In 2015 is er ook al begonnen met het graven van een tweede kanaal naast het bestaande Suezkanaal. Dat moet in 2024 klaar zijn.

Rode Zee

Toeristen zijn ook dol op het water van Egypte. Elk jaar kiezen meer dan 10 miljoen vakantiegangers het land om er te snorkelen of te duiken bij de koraalriffen in de Rode Zee. Dat levert natuurlijk veel geld en banen op. Door corona hebben veel hotels het de afgelopen jaren moeilijk gehad. En nog steeds gaat het niet zo goed. Ongeveer een derde van alle toeristen kwamen uit Rusland en Oekraïne. Maar door de oorlog tussen die twee landen, komen die nu niet meer.

Door Nathalie Strijker