“Nee, dat niet. Gelukkig maar! Het schijnt dat andere opvanghuizen slachtoffers van loverboys wel opsluiten. Maar ik denk dat die meisjes dan eerder zullen weglopen. Voor mij zou het ook teveel voelen als een gevangenis. De loverboy zou opgesloten moeten worden, niet de slachtoffers.”

Ben je nog wel eens bang?

“Soms wel. Maar ik heb geen contact meer met mijn loverboy gehad. Toen ik hier kwam, moest ik voor mijn eigen veiligheid mijn mobieltje afgeven. Anders kunnen de loverboys weer contact met je opnemen. Als ze dan iets zeggen waardoor je weer bang wordt, kun opnieuw dingen doen die zij willen.”

Je gaat niet naar school, maar wat doe je dan overdag?

“Ik heb therapie om alle vervelende dingen en trauma’s te verwerken. Verder ga ik met de andere meisjes wel eens naar de stad, wandelen met de honden of een stukje fietsen. Ik ga ook naar de sportschool om te fitnessen, maar dat vind ik wel moeilijk. Dan ben ik met mijn lichaam bezig en dat roept herinneringen op."

“We kijken ’s avonds vaak tv, vooral Goede Tijden Slechte Tijden en Achter Gesloten Deuren. Het zijn vreselijke verhalen, maar er wordt zo slecht in geacteerd dat het grappig wordt. Laatst ging het ook over een loverboy. Het meisje in die aflevering was in één keer van al haar problemen af. Maar zo gaat het in het echt niet!"

Hoe zie je de toekomst?

“Ik heb wel goede hoop dat ik alles achter me kan laten. Ik leer steeds beter dat ik me niet hoef te schamen en dat ik niets fout heb gedaan.”